Gevoelsmatig is er al een tijdje weinig te beleven op vogelgebied, laat staan het zeldzaamhedenvlak. Misschien komt het door de absolute verrassing van de Siberische vliegenvanger (Muscicapa siberica) maar in mijn beleving werd het daarna wel stil. Natuurlijk was er van alles te beleven. Bijvoorbeeld een Dutch Birding Weekend waarin goed aan de Texel-lijst gewerkt kon worden of een Amerikaanse smient (Mareca americana) om er even uit te zijn. Ook met het zelf vinden van leuke najaarssoorten schoot het niet echt op.
De ervaren saaiheid heeft er in ieder geval toe geleid dat ik mijn heil over de grens zocht, in Duitsland. Daar waren lifers qua afstand in alle redelijkheid te vinden, bijvoorbeeld een Canadese kraanvogel (Antigone canadensis). Sinds ik een Nederlandse lijst bijhoudt, deed ik dat pas één keer eerder.
Zou het zo zijn dat bezoeken van zeldzame vogels iets verslavends heeft? Zoals koffie? In zichzelf onschuldig, maar als het vakantie is, merk je het wel?
Spotlijster (Mimus polyglottos), Niederkassel, 08 December 2024
Voor het eerst sinds zijn geboorte ging de kleine man logeren. Bij opa en oma. Voor het eerst sinds zijn geboorte gingen het thuisfront en ik een nachtje samen weg. Samen. Zoals vroeger. We bleven relatief dichtbij de kleine man, in de Eifel. Eigenlijk hadden we helemaal geen tijd gehad om iets voor te bereiden als het ging om wandelingen en dergelijke. Bovendien: begin december is wat betreft flora niet de beste tijd van het jaar, de vogeltrek is al lang en breed voorbij alsook het actieve seizoen van vlinders en libellen. Wat we wel wisten: we hadden een hotel en we gingen naar een kerstmarkt. In Monschau.
De avond voor vertrek maakte ik een fout. Ik keek of er nog iets leuks zat en vond de Spotlijster (Mimus polyglottos) weer. Die zat al een beste tijd in Duitsland. Op een ruim uurtje rijden van ons hotel. Jawel. Het ging kriebelen. Maar gingen we dat nu echt doen? Dit vrije weekend?
Na de overigens alleraardigste kerstmarkt - omlijst met muurplanten en Ruhr - het hotel niet uit geweest. Als vanouds voor het diner plannen maken. Wandelen in de Hoge venen. Dat zagen we wel zitten. Want hoewel ik er zowat naast ben opgegroeid en er vaak met de motor langs en doorheen reed, waren we er nog nooit geweest. We besloten: we gaan wandelen en als er nog tijd over is, kijken we of we de Spotlijster nog zien zitten.
De wandeling voerde in een grote boog rond en langs het Brackvenn. Fantastisch was het. Beenbreek (Narthecium ossifragum) en tal van andere veensoorten, Beverdammen, Goudvinken (Pyrrhula pyrrhula)... . Het voelde een beetje als wandelen in Finland, om eerlijk te zijn. En ja, dan heb je mij wel. Landschappelijk erg fraai ook. We gaan zéker nog eens terug. Bovendien zijn de Hoge venen groot, dus ergens anders gaan we vast ook nog kijken.
Spotlijster (Mimus polyglottos), Niederkassel, 08 December 2024
Schoot er tijd over? Ja! Was de vogel vandaag nog gezien? Ja! Ik had er zin in!
Maar de overgang was groot. Zó groot, dat het thuisfront de auto niet uit geweest is. Ergens in een grootschalig agrarisch gebied tussen Keulen en Bonn waar teelt van fruit en graszoden de boventoon voert zit de Spotlijster in een schamel haagje appelbomen. Het haagje wekte overigens de indruk met afstand het meest interessante element in de ruime omgeving te zijn, gegeven dat het miegelde van de lijsterachtigen.
Aangetrokken door alle beweging liep ik de Spotlijster in eerste aanleg voorbij. De teleurstelling had al ingezet, toen ik de vogel vlak naast de auto vond. Etend van, jawel, appels. Fantastisch te zien, ook in vlucht. Dan vallen de grote witte vlekken in vleugels en staart echt goed op. Het is natuurlijk een Amerikaanse soort en ik was daar nog nooit, maar hij of zij leek niet op iets dat ik al eerder had gezien. Natuurlijk, lijsterachtig is een prima beschrijving. Maar de snavel klopt niet. De staart klopt niet. De snavel deed, na lang kijken, ergens denken aan Rosse waaierstaart (Cercotrichas galactotes). Kleurstelling en staart veel meer aan Klapekster (Lanius excubitor). Intrigerend beest. Erg leuk om gezien te hebben.
En de kleine man? Die had ons bij opa en oma nauwelijks gemist!
Maak jouw eigen website met JouwWeb