Venen. Kraanvogels (Grus grus) komen er graag, maar in Nederland is er weinig meer van over. In veel gevallen ook nauwelijks iets te herstellen. Met name vanwege landbouwkundige belangen. Zeker onder dit politieke gesternte waar de grote dossiers op tafel als sneeuw voor de zon moeten verdwijnen als de zelfgecreëerde "migratiecrisis" maar opgelost wordt. Panem et circenses. De Romeinen wisten het al: de gunst van het volk winnen door te voorzien in oppervlakkige behoeften. Net als voor dood zijn geldt voor domheid dat alleen anderen er last van hebben, helaas.
Een of twee Canadese kraanvogels (Antigone canadensis) zwerven al een tijdje met Kraanvogels door Europa. Vaak blijven ze in Scandinavië. Recent verdwaalde er één boven Nederland, maar werd daar niet teruggevonden. Begin november werd een vogel gevonden in wat nog rest van het Bourtangerveen, een voormalig hoogveen dat zich uitstrekte over het Duitse Emsland, maar ook het oosten van Drenthe en Groningen. De vogel bevond zich luttele kilometers ten oosten van grens bij Coevorden nabij het Bargerveen, een van de laatste, gehavende restanten van het Bourtangerveen. Ik vond dat ik mocht hopen dat de vogel Nederland ook aan zou doen. Hetzij in of rond het Bargerveen, hetzij verder zuidelijk tijdens de trek. Net als de direct na de stembusgang verloren hoop in een regering die iets voor elkaar zal krijgen, vervloog die hoop bij mij snel. Het werd aantrekkelijk om het in Duitsland te proberen. Vooral ook omdat Kraanvogels op trek Nederland vaker wel dan niet goeddeels negeren. En waarom zou je ook niet, gegeven de deplorabele staat van onze "natuur".
Opvallend is dat vooral Nederlanders de vogel leken te bezoeken. Als vogelkijkend Nederland een gemiddelde afspiegeling van Nederland is, heeft ongeveer een kwart van de mensen die de nu extra bewaakte grens met Duitsland overstaken voor de Canadese kraanvogel gestemd op een partij met een nationalistisch, intern gericht gedachtegoed. Interessante gedachte, omdat je als buitenlander staat te kijken naar een volstrekte immigrant in een land waar je als buitenlander nu ook niet echt welkom wordt geheten.
Canadese kraanvogel (Antigone canadensis), NSG Hengstkampkuhlen, 10 november 2024
De vogel werd dagelijks gezien, was soms moeilijk te vinden, maar maakte werkelijk nooit aanstalten om richting Nederland te vliegen. Hoewel niet van belang voor de Nederlandse lijst en hoewel ver weg, wél een soort die ik nog nooit eerder zag. Kortom: het begon te kriebelen. Uiteindelijk in overleg met het thuisfront besloten om de gok te wagen en de rit naar Emsland te maken, voorbereid op het afzoeken van eindeloze akkers met grote groepen Kraanvogels. Dat laatste is niet per se een straf overigens. Kraanvogels zijn fantastisch. Vooral hun geluid. Ze brengen me altijd weer een eentje terug naar Finland. Jobert had er ook wel zin in.
De grensovergang straalde inderdaad uit dat ook in Duitsland nogal kortzichtig wordt gewerkt aan de economische problemen die ze daar hebben. Het is voor de bühne. Voor het niet verliezen van stemmen. Maar ach... Via de parkeerplaats, vriendelijk lachend naar de grenswachtster, mocht ik ongehinderd Duitsland in. Niet al teveel later zag ik Jobert langs de weg lopen. Hij had geprobeerd een plekje te vinden om zijn auto netjes weg te zetten. Mijn tactiek is doorrijden tot de laatste plek waar de vogel gezien is en dan een oplossing vinden. Die werd, in aansluiting bij de Nederlanders die er al stonden, gevonden in de wegberm van de uiterst rustige N-weg.
We hadden geluk. De vogel was in beeld, stond mooi vooraan en liet zich prima zien. Ruim kleiner dan de Kraanvogels en met véél minder contrast, maar wél een pracht van een vogel met de rode naakte huid boven de snavel en de vele kleuren grijs in het verenkleed. Hij liet zich enorm goed bekijken. Telkens als je even wegkeek was het daarna even zoeken. Beetje als Roodhalsgans (Branta ruficollis). Als je ze eenmaal gevonden hebt in een groep ganzen, vraag je jezelf altijd af waarom dat nu zo moeilijk was. Maar kijk je weg, lijkt de vogel weer verdwenen. Dito voor de Canadese kraanvogel.
Na ruim een uur besloten we dat de Spotlijster (Mimus polyglottos), die ook in Duitsland zit, te ver was (nog 2 uur extra) en gingen we huiswaarts. De auto blijkt het prima te doen op hoge snelheid en de topsnelheid lag hoger dan gedacht. Als je dan toch in Duitsland bent... .
Bij de grens met Nederland was van controle geen sprake. Al zal dat niet lang meer duren. Heeft iemand eigenlijk de moeite genomen om een kosten-baten analyse te maken van die extra grenscontroles? Wat mag het kosten om één "ongewenste" buitenlander buiten te houden? En wat bespaart dat? Of is dat niet belangrijk? Zijn we tevreden met een slecht uitgevoerd toneelspel?
Maak jouw eigen website met JouwWeb