Twitchen wordt weleens weggezet als een vorm van mentale kramp. Dat klopt. En ik had er last van. Na een week vakantie in de bergen hadden het thuisfront en ik nog een week vrij, maar draaide de kleine man zijn normale schema. Daardoor hadden we tijd om sinds lang nog eens samen te gaan lunchen. We hadden ons erop verheugd.
Toen ik voor de gelegenheid passende kleren bij elkaar zocht, werd een Groene bijeneter (Merops persicus) gevonden in de Amsterdamse waterleidingduinen. De vogel van eind 2023 haalde ik niet; te lange reistijd. Voor de vier vogels daarvoor was ik ofwel nog niet geboren, ofwel zonder rijbewijs, ofwel woonde ik niet in Nederland.
De vogel was direct na de ontdekking zoek. Toen we naar het restaurant fietsten, werd de vogel teruggevonden om vrijwel direct wéér kwijt te raken. Ik heb niet overwogen om de lunch te laten voor wat hij was. Tijd samen is tegenwoordig zeldzamer dan een Groene bijeneter bij wijze van spreken. De volgende dag zouden we met z'n drieën naar het Kennemermeer. Een eind in de goede richting. We spraken af dat we de vogel, indien nog aanwezig, zouden combineren met de flora van het Kennemermeer.
Groene bijeneter (Merops persicus), Amsterdamse waterleidingduinen, 16 juli 2024
Maar het lukte niet om het erbij te laten. Ik ken mezelf inmiddels wat beter. Mocht de vogel nog gevonden worden de volgende dag, heb ik geen rust meer bij het Kennemermeer. Dat merkt iedereen en dat draagt niet bij aan de sfeer. Ook werd de vogel (vaak bij toeval) telkens weer teruggevonden, waarbij hij zich prachtig liet zien! Beter dan de vogel van 2023. Ik kreeg kramp. Serieuze kramp. Wáár doe je nu goed aan? Ik kon het halen vandaag en ik was vrij.
's Avonds na het avondeten bereikte mijn stress een hoogtepunt. De vogel was nog steeds in beeld en als ik nu zou vertrekken, haalde ik het voor donker. Dan moesten thuisfront en kleine man het bedritueel zonder mij doen en was ik laat thuis. Na kort overleg gaf ik de kleine man alvast een kus en spoedde ik mij naar de Amsterdamse waterleidingduinen. Tegen beter weten in, eerlijkheidshalve, maar gaan en missen voelt beter dan niet gaan en missen.
Ik was net over de helft toen de vogel weer uit beeld raakte. Gevloek in de auto. Doorrijden, heb ik inmiddels geleerd. Er zijn vast nog mensen met eenzelfde behoefte en anders kan ik zelf nog tot donker mijn geluk beproeven.
Groene bijeneter (Merops persicus), Amsterdamse waterleidingduinen, 16 juli 2024
Met nog een kwartier te rijden werd de vogel weer gevonden! Gas erbij, geduld eraf. Parkeren. Aardig stuk erg goed doorlopen. Bijna verkeerd lopen. Uit de verte mensen geconcentreerd door telescopen zien kijken. Hij zit er nog! Doorlopen, de telescoop klaarmakend. Aankomen, telescoop neerzetten. Derde meidoorn van rechts. Groene bijeneter! Beeldvullend in de telescoop!
Wát een soort. Wat een soort om in Nederland te zien. Meer dan tien jaar geleden zagen we de soort op Cyprus, maar hier in de Amsterdamse waterleidingduinen was toch van een ander kaliber. Tropische kleuren, met zo'n aardig geel-rood befje, blauw kopje met guitige zwarte en witte details en verhoudingsgewijs net iets te lange snavel. Heb ik bij Bijeneter (Merops apiaster) altijd het idee dat ze de verkeerde afslag namen naar ons land, bij deze vogel had ik dat zeker. Hij was minuten lang fantastisch te bekijken totdat hij opeens opvloog, een keizerlibel te grazen nam en niet meer landde. Hij vertrok naar het noorden en verdween langzaam uit beeld. Einde voorstelling.
Terugkijkend was gáán de enige juiste keuze. Vogel gezien en rust in de tent de volgende dag (toen de vogel overigens alleen kortstondig 's ochtends - vertrekkend - werd gezien). Lang leve vakantie.
Groene bijeneter (Merops persicus), Amsterdamse waterleidingduinen, 16 juli 2024
Maak jouw eigen website met JouwWeb