Vakanties zijn met de komst van de kleine man veranderd. Nog steeds aangenaam, leuk en mooi, maar wél veranderd. Zo kiezen we wezenlijk andere plekken uit om te verblijven, is de dagindeling anders en blijft uitrusten nog ingewikkeld. Zonder de kleine man kwamen we óók "moe" terug van vakantie. Omdat we die ene wandeling, die ene soort, dat ene gebied tóch nog even wilden meepakken. De ambitie is bijgesteld. Dat houdt het behapbaar met z'n drieën. We hebben het aantal soorten dat we ergens graag willen zien verlaagd naar één, maximaal vijf. Uiteindelijk raken we ook jarenlang gebonden aan vaste vakantieperiodes. Kwestie van accepteren en weer aanpassen.
Wat niet veranderd is, is dat we nog steeds gebieden uitkiezen waar we denken iets moois kunnen zien. Hij gaat - vooralsnog - gewoon mee, voorlopig goeddeels op de rug. Ook dat zal veranderen. Kwestie van accepteren en weer aanpassen.
De interesse in orchideeën delen het thuisfront en ik, dus vorig jaar waren we héél licht teleurgesteld in het missen van "Zwarte vanilleorchis" (Gymnadenia rhellicani) in de Oostenrijkse bergen. De kleine man miste niks. Nauwelijks merkbaar teleurgesteld, want de tochten die we ondernamen, de flora en dagvlinders die we daar zagen én het verblijf waren fantastisch. Can't have it all. Vanwege het prettige verblijf kozen we dit jaar voor dezelfde keten op een andere plek. Plek én tijd kozen we op Zwarte vanilleorchis.
Zoals altijd is het achterhalen van de verspreiding van orchideeën geen sinecure, maar gelukkig komen er steeds meer digitale middelen beschikbaar naast waarneming.nl (en observation.org) die wél nog staan voor open data en eigen verantwoordelijkheid. Niet dat de exacte locatie nodig is, maar wel een gebied waar de kans redelijk is. Kortom: het ging relatief snel. Verder bleek het een uitstekend wandelgebied, dus de keuze was snel gemaakt.
De eerste tocht zou ruim de hoogte halen die nodig was én door een gebied voeren waarvan we wisten dat de soort er voorkwam. Met de lift tot de helft. Scheelt toch weer een paar uur lopen, wat handig is met de kleine man. En omhoog. Links en rechts speurend, onszelf heerlijk onderdompelend in de flora van de Alpen. Soorten die we natuurlijk uit de Alpen, maar ook deels uit Finland kennen. Zien dat, nu we wat later in het jaar waren, gentianen bloeiden die óók nog op de verlanglijst stonden om eens anders dan vegetatief te zien. Heerlijk. Maar met "Zwarte vanilleorchis" wilde het nog niet meteen lukken, voor het gevoel.
"Zwarte vanilleorchis" (Gymnadenia rhellicani), juli 2024, Oostenrijk
Ik was voorbereid. Was ingelezen als het gaat om habitat, habitus en ecologie. Maar toen het thuisfront, zoals wel vaker, de éérste "Zwarte vanilleorchis" tussen de vegetatie uitpluisde, had ik een plant gezocht die toch zeker een decimeter groter was. Klein, iel, breekbaar, simpel bloemetje, maar de kleur: een statement. Donker, bijna zwart verlopend naar wijnrood. Wát een mooi orchideetje! En als je het zoekbeeld eenmaal hebt... . Niet dat ze er nu veel stonden, dat niet, maar in een bepaalde hoogteband en wat kortere vegetatie bleken ze er verspreid zeker wel uit te pikken. En elke keer weer wezen we ze aan.
Daar zijn we ook niet mee gestopt. Ze bleven geweldig, uitzonderlijk, werden niet triviaal. Elke wandeling op hoogte konden we ze vinden, steeds enkele verspreide exemplaren. Steeds wezen we ze aan. Ook aan de kleine man. Hij heeft ze wel gezien, maar de aanmerkelijk grotere Knotsorchis (Traunsteinera globusa) en de andere "grote" roze orchideeën vond hij makkelijker - begrijpelijkerwijs - en heeft hij op elke wandeling aangewezen. Ook de Alpenlandsalamander (Salamandra atra) maakte diepe indruk. Zoveel, dat hij ook in hoogalpine streken werd gezocht.
Bijkomstigheid van een beperkt aantal soorten voorbereiden: omdat de voorbereiding alléén op Zwarte vanilleorchis had gezeten, werd ik compleet verrast door een nieuwe soort voor mijn levenslijst: Citroensijs (Carduelis citrinella)! Ik heb ze al twee keer "gezien". In Spanje. Maar nooit goed genoeg om de kenmerken te zien. Heel irritant. Nu lieten ze zich - door de verrekijker - prima zien én lieten ze zich bovendien goed horen. Een feestje. Heerlijke bijkomstigheid, verrast worden op vakantie.
Citroensijs (Carduelis citrinella), juli 2024, Oostenrijk
Maak jouw eigen website met JouwWeb