"Science, Taking the fun out of guessing since 1600". Dat zou ik nog wel eens een mooi t-shirt vinden om eerlijk te zijn. Het bestaat ongetwijfeld. Helaas heeft het grootste deel van het twitchen - en dan vooral de daarbij voor de plusjes en minnetjes zo essentiële Nederlandse lijst - weinig te maken met wetenschap, maar vooral met geloof en onderbuikgevoel. Vaak van mensen die in ieder geval zelf vinden dat ze, terecht of niet, bovenop de apenrots zitten.
Laatst zag ik daar nog een mooi voorbeeld van op het forum. In eigen woorden: het is godgeklaagd dat ze mij en al mijn ervaring hebben genegeerd. Heerlijk. Ik ben lachend van mijn stoel gerold. "If you're not invited, don't go. If you're not told, don't ask. If you're invited at the last minute, decline. You were never part of the plan".
Maar goed. Genoeg tegeltjes. Recent ging het er weer om: geloof ik erin, of geloof ik er niet in? Geloven gebeurt wat mij betreft in om het even welke religie en daar doe ik niet aan. Dus toen de eerste twitchers als bij godswonder al binnen een uur hadden vastgesteld dat de Grote tafeleend (Aythya valisineria) die zomaar ineens verscheen op Neerlands nieuwe zeldzaamheden hotspot De Nieuwe Driemanspolder tussen Leidschendam-Voorburg en Zoetermeer géén ringen had, géén rare beschadigingen aan het verenkleed had en zich normaal gedroeg, pakte ik de eerste mogelijkheid die ik had om hem te gaan zien. Als het gaat zoals het volgens de "regels" van het spel zou moeten gaan - en dat staat niet vast - is het een plusje. Eenden. Altijd goed voor gedoe.
Het is niet ver rijden naar Zoetermeer en wonder boven wonder was er nog een plekje op de te kleine parkeerplaats waar de auto ingepast kon worden. Fatsoenlijk parkeren, ook zoiets. Daardoor was het maar een korte wandeling naar de plas. Door het inmiddels kenmerkende, druilerige lente- of zomerweer. Er was wat beweging toen ik op de groep mensen toeliep. Dat stemde toch wat nerveus, want op de dag van de ontdekking was de vogel zomaar ineens verdwenen. Nét te laat is voor mij altijd het ergste.
Het viel mee. Hij was een eindje gezwommen en was vanuit een andere hoek beter te bekijken. En goed te bekijken was hij (dat is het). Druk poetsend liet hij zich van alle kanten zien. Wat vooral opviel, mij althans, was de "enorme" zwarte snavel waardoor ook de kop gigantisch lijkt (maar niet is). Ook de veel lichtere kleur van rug en flank is opvallend. Eigenlijk is het daarmee best een gave eend, om eerlijk te zijn. Plusje of niet.
Zo snel als het begon, zo snel was het ook alweer afgelopen. Na enkele minuten ging de snavel in de veren en gebeurde er niets meer. Ik had direct vergelijk met een man Tafeleend (Aythya ferina) en ja, de kleur blijft een stuk lichter maar zonder die snavel is het echt een stuk ingewikkelder. Dat de begrenzing van het zwart op de overgang van borst naar flank ook anders is, kon ik er niet echt in zien. Nou ja, ik kon het er wel in zien, maar ik zag het er niet echt in. Dat ligt aan mij.
Omdat ik zéker niet helemaal in orde was én thuisfront en klein monster gewoon nog thuis waren weer snel naar huis. Een nieuwe soort voor Nederland op zak.
Grote tafeleend (Aythya valisineria). Nieuwe Driemanspolder, 01-06-2024. Voor National Geographic.
Maak jouw eigen website met JouwWeb