First World Problems

Toen een Zwartkoprietzanger (Acrocephalus melanopogon) werd gevonden vlakbij de stad die ik voor het eerst alleen thuis noemde, had ik direct zin om te gaan. Het is pas de derde voor Nederland en daarvan hoorde ik in 2016 alleen de eerste.

In 2016 werd de vogel ontdekt op een ringstation toen ik daar "vlakbij" aan het werk was. De telregels dicteren echter dat een vogel pas telbaar is de dag na de ringvangst. Los van het gegeven dat ik aan het inventariseren was en onmogelijk weg kon, moest ik überhaupt wachten voor het telspel.

De ochtend erna heeft het heel wat goed luisteren gekost om de vogel goed (genoeg) te horen, zónder zichtwaarneming. Een jaar later volgde de tweede, vlakbij ons toenmalige thuis. Ook die vogel liet zich nauwelijks zien al was dat niet de reden om niet te gaan; we waren op vakantie.

Kortom: ik had zin in een herkansing. Zin in een zichtwaarneming. De dag na de ontdekking verhuisde mijn schoonvader. Die viel af. Na de verhuizing werd wel duidelijk dat ook deze vogel zich liever niet liet zien. Secondelange zichtwaarnemingen waren maar voor een enkeling weggelegd. Wel was de vogel beter te horen dan in 2016.

"Ik geloof niet dat ik heel veel zin heb om te gaan", hoorde ik mezelf tegen het thuisfront zeggen. Tijd, met z'n tweeën of alleen, besteden we gegeven de schaarste graag zo optimaal mogelijk en met z'n drieën is wachten op een dijktalud tussen allemaal vogelaars die vooral een zingende vogel willen horen geen aantrekkelijk vooruitzicht.

Belangrijker: er is geen zicht op beter doen. Ergens hoop je daar toch altijd wel op. Het geeft niet als de eerste Giervalk (Falco rusticolus) die je in Nederland ziet niet dichterbij wil komen dan ~1,3 kilometer, maar het zou mooi zijn als de volgende dichterbij zit.

Hoewel je er ergens diep vanbinnen toch "bij geweest wilt zijn", geloof ik dat ik oversla. First World Problems... .