Het was nooit de bedoeling om naar Finland op stage te gaan. Die stage heeft echt alleen maar goede dingen opgeleverd, maar het was tweede keus. Ik wilde naar Canada. Dat wil ik nog steeds, maar geweest zijn we er nog niet.
Waar we met z'n drieën wel waren toen een alert voor "Ross' gans (Anser rossii)" op de telefoon verscheen was het Zwartven nabij Hooge-Mierde. Echt een aanrader, maar toch ging de reis in goed overleg met het thuisfront al snel naar Tacozijl. Eigenlijk net nadat we tot de conclusie gekomen waren dat ik zo af en toe gewoon "twitch-zin" had en daarom tóch de Zwartkoprietzanger (Acrocephalus melanopogon) van Rhenen overwoog. Die blijft langer dan mijn wilskracht sterk is blijkbaar en laat zich steeds beter zien getuigde de toenemende fotokwaliteit.
Naar Tacozijl (Friesland) voor een Ross' gans waarvan je er al drie zonder ring, met gave vleugels, in goed gezelschap en van onbesproken gedrag zag? Ja. Eén van deze Ross' ganzen heeft namelijk een Canadese wetenschappelijk ring. Die is aangebracht in Nunavut. Kortom: de eerste vogel waarover nooit discussie kan zijn als het om herkomst gaat. Lijstbelang. Mooier is het niet.
De vogels hebben overwinterd in België en gehoopt werd dat de vogels in wiens gezelschap ze verbleven enkele dagen in Nederland zouden stoppen op de weg terug. De hoop was dat ze dan ook nog gevonden zouden worden. Heel kleine kansen allemaal, waar tal van zaken tegen pleiten, maar Nederland is een van de landen met de hoogste dekking qua kundige vogelaars. Dat betaalde zich nu dus uit.
Op naar Tacozijl. Ik was er bijna toen het bericht kwam dat de vogels opgevlogen waren. Na een klein twee uur rijden is dat niet het gewenste bericht. Doorrijden en zoeken. C'est la vie. Voor mijn gemoedstoestand gelukkig volgde binnen de nog te rijden tijd al het bericht dat de twee teruggevonden waren en na tien minuten kon ik aansluiten. Het was drukker dan verwacht, vond ik. Meer mensen met ervaren lijstbelang. Het is fijn om je afwijking te kunnen delen.
Ross's gans (Anser rossii), 09 maart 2024, Tacozijl. Ondanks de overtuigende kwaliteit zijn zowel de ring als het kenmerkende, ietwat bijzondere vleugelpatroon te zien. Vergelijk hier.
Ja, het waren ontegenzeggelijk Ross' ganzen daar heel ver weg. Maar het punt was nu juist de Canadese ring en als dat niet wilde dan toch het wat bijzondere vleugelpatroon van de vogel. Dat ging vanaf hier nooit lukken. Kaart erbij, zoeken naar weggetjes die de ganzen dichterbij zouden brengen. Dat lukte maar beperkt, maar goed genoeg om uiteindelijk, na lang turen, de wetenschappelijke ring te kunnen zien. Op hoop van zegen video's maken om voor mezelf ook vast te leggen dat de reis niet voor niets was geweest. Al doende werden de vleugels gestrekt en was ook het kenmerkende vleugelpatroon te zien. Heerlijk. Het was zeker de goede vogel. Een Ross' gans, net als de voorgaande drie, maar dan een met het juiste paspoort. Eerlijkheidshalve: het deed weinig met de voorgaande drie waarnemingen, maar misschien ben ik rekkelijk of te simpel.
Je kon aan de lokale boeren merken dat ze al die aandacht voor natuur en ongedierte noch kenden, noch konden waarderen, dus tijd om te gaan. Ook weer mooi op tijd thuis. Op de terugweg kon ik volgens Google het beste omrijden. Vanwege een ongeluk. Omrijden langs Wageningen. Om van Wageningen naar Breda te komen rijd je door...Rhenen... . Dát was teveel voor het toch al zwakke vlees, de kat net iets teveel op het spek binden. Ik stopte bij de Zwartkoprietzanger die ik véél beter hoorde dan in 2016, maar ik in de beschikbare tijd niet zag.
Rupsje-nooit-genoeg.
Maak jouw eigen website met JouwWeb