Het moet en het zal

Gepubliceerd op 10 januari 2024 om 20:26

In de ogen van mensen om mij heen neemt mijn vogels kijken soms een vorm aan die iets weg heeft van een lichte obsessie. Zelf weet ik het niet, ervaar ik dat niet. Het zit mij in ieder geval niet in de weg en lijkt mijn functioneren ook niet direct negatief te beïnvloeden. Denk ik. Toegegeven: zo af en toe zijn er vogels die "moeten en zullen", vooral omdat ze inhaken op wat andere stoornissen. De Zwartbuikwaterspreeuw (Cinclus cinclus cinclus, een wetenschappelijke naam die te mooi is om niet op te schrijven) van Zoetermeer werd er zo een. 

Zwartbuikwaterspreeuw (Cinclus cinclus cinclus), Punkaharju, 19 januari 2014. Op plekken met open water blijven ze ook in de winter gewoon in het hoge noorden. Ook als het -27 graden wordt, zoals hier.

Toen ik begin december Pestvogels (Bombycilla garrulus) bezocht met het idee dat de waterspreeuw gevlogen was begon het eigenlijk. Daags erna verschenen er weer foto's van de vogel. Had ik hem kunnen vinden had ik gezocht? Heel bescheiden was ik ervan overtuigd. 

Kortom: ik moest de vogel gaan zien. Dat kon, vond ik, pas met goed fatsoen vlak voordat we een week op Terschelling zouden verblijven. Maar drang (of dwang?) maakt irrationeel en de leercurve vlak. Net als bij het zoeken naar de Buidelmees (Remiz pendulinus) was het de bewuste ochtend echt geen heel aardig weer. De wind was stormachtig, de regen striemde. Aangekomen bij de bewuste plas bleek de wind recht op de oever te staan waar de vogel het liefst zat. Het water geselde de oevervegetatie. De stortstenen waarop de vogel foerageert waren onder water verdwenen. Desondanks zocht ik het hele uur dat ik had. Ik vond de vogel niet. Sterker: ik vond nauwelijks een vogel. Alleen hondenuitlaters, ietwat ongelukkig met hun keuze voor hun huisdier, waren mijn gezelschap. 's Avonds een foto van de vogel. Toen de wind was gaan liggen. Had ik de vogel kunnen vinden als ik nog beter had gezocht? Heel bescheiden was ik ervan overtuigd. 

Grijze zeehond (Halichoerus grypus), Terschelling, 29 december 2018

Terschelling was fantastisch. De kleine man z'n eerste zeehonden laten zien en meegenomen op het wad. Ik vond Roodhalsgans (Branta ruficollis), IJsduiker (Gavia immer), IJseend (Clangula hyemalis) en heel veel geringde ganzen. Samen met het thuisfront en de kleine man vonden we Frater (Linaria flavirostris), Strandleeuwerik (Eremophila alpestris) en Sneeuwgors (Plectrophenax nivalis). Terschelling in de winter, heerlijk als altijd. Maar tussen thuiskomst en eerste werkdag restte nog één vakantiedag. Alle dagen - zonder uitzondering - werd de Zwartbuikwaterspreeuw gezien. Het moest en het zou.

Opnieuw toog ik, nu met aanmerkelijk beter weer, naar dezelfde recreatieplas in Zoetermeer. Fotografen hingen lui op een steiger. De vogel was vandaag dus gezien of werd verwacht. Ik twijfelde. Zoeken op de stortstenen? Wachten? Zoeken op de strekdammen? Terwijl ik twijfelde verscheen een klein bolletje op de steiger. De fotografen schoten in actie. Zonder de vogel te zien was de determinatie rond! De afstand was te groot voor mijn camera, maar niet voor mijn optiek. Onmiskenbaar.

Zwartbuikwaterspreeuw (Cinclus cinclus cinclus), Zoetermeer, 07 januari 2024

Niet veel later vloog de vogel onder mij langs. Hij ging onder het bruggetje zitten. En bleef daar zitten. In het pikkedonker op die zonnige middag als het ware, maar wel binnen bereik van de camera. Ik deed mijn best. Deed er niet echt toe ook. Ik had hem! Heerlijk gevoel. Gek, want voor geen enkele lijst van belang. Zelfs geen hapaxje. Toch dat heerlijke gevoel. Alsof een schuld is ingelost. Een schuld van mezelf aan mezelf, want de vogel had er nooit een stem in.

Opgetogen besloot ik de situatie te ontvluchten. Ik besloot om de Zwarte ibis (Plegadis falcinellus) van Zevenhuizen zo'n 11 kilometer verderop mee te pakken. Gewoon omdat het kon. Gewoon omdat het op de route lag. En misschien omdat het weer niet uitsloot dat het kon lukken om het iriseren van de veren van deze zeker niet zwarte vogel vast te leggen.

Niet lang na thuiskomst werd het hele huis wakker... .

Zwarte ibis (Plegadis falcinellus), Zevenhuizen, 07 januari 2024

Maak jouw eigen website met JouwWeb