Kwade Hoek

Gepubliceerd op 22 januari 2022 om 18:57

Het is één van mijn, van onze, favoriete natuurgebieden; de Kwade Hoek op Goeree (nope, dat is niet in Zeeland). Omdat er wat betreft horeca, speeltuinen, amusement en andere ellende niets is (als je weet waar je wezen moet is de kibbeling uitstekend!), is het er eigenlijk altijd rustig. Ook op mooie zomerse dagen met strandweer is het er rustig. Het is, samen met ergens op Voorne, de enige plek waar ik niet weiger om "op het strand te gaan liggen".

Water en wind hebben hier nog ruimte. Hoewel in de basis ernstig verstoord door grote ingrepen als de Haringvlietdam, hoeft de natuur hier nog niet in al te krappe hokjes geduwd te worden. Met mooie resultaten! Mooie uitgestrekte velden zeekraal, velden Zeewinde (Convolvulus soldanella), Blauwe zeedistel (Eryngium maritimum) en Zeewolfsmelk (Euphorbia paralias), waardoor ook Wolfsmelkpijlstaart (Hyles euphorbiae) hier niet zeldzaam is. Wat ook hier zeldzaam is, is Zeelathyrus (Lathyrus japonicus).

De verschillende successiestadia trekken door het jaar verschillende soorten vogels: Strandplevier (Charadrius alexandrinus) in de zomer en meer arctische soorten als Frater (Linaria flavirostris), Sneeuwgors (Plectrophenax nivalis), Strandleeuwerik (Eremophila alpestris) en IJsgors (Calcarius lapponicus), maar ook tientallen overwinterende Veldleeuwerikken (Alauda arvensis) in de winter. Het geheel gaat naadloos over in de duingraslanden van de Oostduinen en zijn langtrekkende Beflijsters (Trudus torquatus). Kortom: we komen er vaak en graag, maar nooit eerder zo frequent als dit jaar. Het was de place to be in januari!

Geelsnavelduiker (Gavia adamsii), Stellendam, 22 januari 2022

Op vier januari werd voor het eerst de naar later zou blijken "Belgische" Bastaardarend (Clanga clanga) opgemerkt in de Kwade Hoek. Het bleef bij een enkele waarneming, want al snel vertrok de vogel en kon niet meer gevonden worden. Op negen januari gebeurde hetzelfde. Op 12 januari besloten Jobert en ik zelf op zoek te gaan naar de vogel, maar we werden behoorlijk gehinderd door de onvoorzien hardnekkig mistige omstandigheden. Niet dat het daardoor een slechte dag werd, integendeel, maar dat "twee amateurs er een Bastaardarend uit zouden trekken" was niet aan de orde.

Toen de Bastaardarend 16 januari opnieuw op dezelfde plek werd gevonden, besloot ik enigszins tegen beter weten in tóch te gaan rijden. Tegen beter weten in omdat het weliswaar maar een uurtje rijden is, maar de vogel tot nu toe niet plaatstrouw was gebleken. Ook nu bleek dat het geval: ik was nauwelijks onderweg, of de vogel ging weer op de vleugels. Toch doorrijden, want er kon gezocht worden.

Tegen de tijd dat ik bij Havenhoofd was, werd de vogel opgepikt in een ander deel van Kwade Hoek, nabij het Plaatje. Het is daar mooi, maar smal, dus het schoot niet echt op. Een Bastaardarend is nu ook weer geen doodsangst bij fietsende bejaarden waard, zullen we maar zeggen.

Ik had net de auto weggezet en was tien meter het gebied ingelopen, toen ik van de eerste mensen die ik tegenkwam begreep dat de vogel net de polder ingevlogen was. Zo ongeveer over mijn hoofd! Een mens kan niet overal ogen hebben en die van mij waren bij een klein legertje fietsende, altijd wat onberekenbare bejaarden.

Zoeken in de polder. Na ongeveer een uur zag ik voor mij grote groepen ganzen de lucht in gaan. Vanaf mijn plek niets te zien. "Dáár moet ik heen", dacht ik, want dat zou wel eens vanwege de arend kunnen zijn. Of een fotograaf. Het bleek inderdaad vanwege de arend, maar die was net weer uit beeld toen ik het bewuste dijkje bereikte en dus ook wat kon zien... .

Verder zoeken. Tijdje hoog op de dijk gestaan in de hoop de vogel vliegend op te pikken. Mooie regenboog. Op enig moment het bericht dat de vogel op dezelfde plek weer vliegend te zien was. Ik had het moeten kunnen zien vanaf mijn uitkijkpunt, zag niks, reed erheen, vond er niemand, behalve anderen die vroegen waar de arend dan wel niet gezien was en wie hem dan wel niet had gezien. Tja...

Can't have it all! Ik gaf hem op en ging voor de troostprijs van de dag, Amerikaanse smient (Mareca americana), die nauwelijks vijf kilometer verderop al een paar dagen eerder was gevonden. 

Ook dat ging niet van harte, niet geholpen door de enorme kijkhut die Natuurmonumenten daar voor ongetwijfeld veel geld neerzette, maar waarin ze maar vijf kijkgaatjes maakten... . Héél zelden staat zo'n ding op de goede plek, vaker staan ze verkeerd, op plekken waar je weinig ziet is mijn ervaring.

Toen het zonnig werd en de smienten in het strijklicht gevangen werden, spatte een donkerroze smient met een wel erg bleke streep op de contrastrijke kop eruit: bingo! Fijne investering, optiek! Een filmpje voor mensen met een sterke maag als bewijs :)

Amerikaanse smient (Mareca americana), Stellendam, 16 januari 2022.

We waren van plan om "het uilenrondje" in Wageningen te gaan doen, toen 's ochtends uit het niets "Geelsnavelduiker" (Gavia adamsii) op de telefoon verscheen. Vaker wel dan niet zijn dat al dan niet langsvliegende exemplaren op zee, maar toen ik het bericht opende en zag dat de vogel in de haven van Stellendam, grenzend aan Kwade Hoek, was gevonden kreeg ik het een beetje warm. De mentale kramp sloeg genadeloos toe.

In minder dan vijf minuten zat ik in de auto richting Kwade Hoek. We zagen hem eerder, deze hoogarctische soort, in de Barentszzee ter hoogte van Berlevåg (NO), maar een kans op Geelsnavelduiker op de Nederlandse lijst! Stel je voor! Ik ken de route uit mijn hoofd, weet precies "hoe lang het nog is", maar het was een spannende rit. Ik was de Bastaardarend van vorig weekend nog niet vergeten.

Bij aankomst lag de buitenhaven van Stellendam er zoals altijd rustig bij. Ze is vanaf de dijk die Kwade Hoek begrenst goed te overzien, waardoor de Geelsnavelduiker al snel in beeld was.Heerlijk.

Wát een vogels zijn dat toch. Het formaat, die snavel...statig, majestueus...ik kon er mijn ogen ruim een uur lang niet vanaf houden om eerlijk te zijn. 

Even dacht ik nog aan de Bastaardarend, die tot drie keer toe op nog geen 500 meter afstand was ontdekt, maar ik liet het rusten. Ik nam het berekende risico dat ik halverwege weer zou willen omdraaien omdat de Bastaardarend tóch weer gevonden was. Had zo gekund, tenslotte, met zo'n hoge dichtheid aan vogelaars in het gebied (dat is waarom in de buurt van zeldzaamheden vaak andere zeldzaamheden worden gevonden!).

Ook de kibbeling zette ik uit mijn hoofd. Gegeven de rij hebben ze daar zelden zo'n goede dag gehad :) Thuis wachtte taart!

Geelsnavelduiker (Gavia adamsii), Stellendam, 22 januari 2022

Maak jouw eigen website met JouwWeb