Uit de kast

Het thuisfront benoemde de roze olifant in de kamer: 'Vraag het gewoon!'.

Daags eerder werd tegen het einde van het daglicht een Kleine Canadese gans (Branta hutchinsii hutchinsii) gevonden net onder Groningen. Van de juiste ondersoort ('Hutchins' Canadese gans'). Dat is belangrijk, omdat in Europa vooralsnog uitsluitend van deze ondersoort ringterugmeldingen bekend zijn van vogels die in hun Amerikaanse broedgebieden zijn geringd. Bovendien worden juist de andere ondersoorten veelvuldig gehouden in waterwildcollecties waaruit ze regelmatig ontsnappen. Kortom: een zootje, zoals wel vaker met ganzen. 

De eerste reactie was dan ook niet om meteen in de auto te springen. Dat had ook geen zin, gezien de tijd. Nee, ik wilde zelf zo goed mogelijk bepalen of de foto's werkelijk een 'Hutchins' Canadeze gans' lieten zien. In Finland zag ik de eerste daar aanvaarde 'Hutchins' Canadese gans', maar dat was alweer 11 jaar geleden. Daar kon ik nog maar weinig van reproduceren anders dan klein formaat en 'licht voorkomen'. Mijn foto's toen bleken bovendien nog abominabeler dan mijn foto's nu, dus dat hielp ook niet. Ik bleek er maar weinig informatie over te hebben. Kon er ook niet veel werkelijk bruikbaars over vinden. Maar wat ik vond, bracht telkens de conclusie dat het om een 'Hutchins' Canadese gans' leek te gaan. Die bovendien ongeringd was. Tja...dan gaat het toch kriebelen.

Maar de hele week zat barstensvol met allerlei overleggen. Weekend was ook niet beschikbaar in verband met bezoekende Spaanse vogelaars, die toch echt op een afspraak hopen met een specifieke Texelse eider. Minst dwingende overleg stond maandagmiddag in de agenda, al is aanwezigheid 'verplicht'. Ik zag geen uitweg. Het thuisfront dus wel. 

Maandagochtend afgewacht of de vogel teruggevonden zou worden. Dat werd hij. De stoute schoenen aangetrokken en in overleg met mijn leidinggevende besloten het bewuste afdelingsoverleg te ruilen voor Groningen. Je kunt erop wachten dat het onderwerp wordt van gesprek tijdens het overleg. Met slecht gevoel voor drama: Uit de kast komen, als het ware. Hierna weet 'iedereen' waar ik energie van krijg. Op naar Groningen!

Stadskanaal is nooit dichtbij. Een ruim half uur voordat ik er was, vloog de groep ganzen waarin de vogel verbleef op als gevolg van een sportvliegtuigje. Dat was op de avond van de ontdekking ook al het geval geweest. Waarom daar zoveel sportvliegtuigjes vliegen heb ik nog niet achterhaald. Beetje stress, want het is een aardig groot gebied met veel ganzen om een kleine gans - dat is het - te gaan zoeken. Met nog tien minuten te gaan werd de vogel teruggevonden. Anticlimax: Ik kon zo aanschuiven. Lekker.

Net als 11 jaar geleden vond ik het een van de meer elegante ganzen om naar te kijken. Komt denk ik door het vanwege het steile voorhoofd en kleine snaveltje wat guitig aandoende koppie, met daaronder een klein maar plomp ganzenlijf. Ze zjin nu eenmaal zwaar gebouwd, ganzen. Mooi lichte vogel, met een heel lichte borst. Als je het mij vraagt op de witte wang na het lichtste deel van de vogel. Dunne witte ring tussen de zwarte hals en de grijzige borst. Naar mijn kennis en kunde een heuse 'Hutchins' Canadese gans'. Voor wat dat waard is. Leuk om ook in Nederland gezien te hebben.

De reden voor mijn afwezigheid heeft naar zeggen wat verlichting (lees: hilariteit) gebracht tijdens het afdelingsoverleg. Helemaal de foto van de vogel toen ik die eenmaal gezien had. Daags erna was er slechts wat hilariteit in de app-groep en nog nooit is mij zo vaak gevraagd 'of ik hem mooi gezien had'. Fijne groep mensen. Coming-out overleefd.