Hoewel zondagmiddag al ontdekt, werd zondagavond pas bekend dat in Zeeland een Citroenkwikstaart (Motacilla citreola) was gezien. Dat uiteraard op zo'n tijd, dat het voor mij niet meer met daglicht te halen was, het bed-ritueel in acht genomen. De bekende "zondagavond-piep". Het had zo mooi kunnen zijn... .
Natuurlijk wil je dan 's ochtends bij het eerste licht in Zeeland zijn. Want Citroenkwikstaart is een soort die ik al heel wat keren heb gedipt en dus nog steeds niet op de Nederlandse lijst kon bijschrijven. Een schaamsoort, zogezegd. Een soort die de rest van vogelend Nederland allang (meermaals) heeft binnengetikt. Maar het liep anders.
Citroenkwikstaart (Motacilla citreola), 30-04-2024, Baarland
Tegenwoordig gebeurt er nogal eens iets op de automatische piloot. In het donker de trap af, de kleine man midden in de nacht onder de arm meenemen naar de logeerkamer, luiers verschonen, slab van de grond oprapen, rijst bij elkaar vegen, naar de opvang brengen... . Zo ook maandagmorgen. The day after.
Zoals gewoonlijk zette ik de kleine man af op de opvang, zwaaide bij het raam, stapte in de auto en reed naar kantoor. Zoals gewoonlijk, alleen was het deze keer het hoofdkantoor in 's-Hertogenbosch. Ook dat is niet raar. Onderweg merkte ik geen binnenkomende berichten op. Het was vakantie, het reed lekker door, geen tijd voor de telefoon.
Toen ik achter een bureau kroop zag ik de melding die was binnengekomen net nadat ik van de opvang was vertrokken: de Citroenkwikstaart zat er nog! Citroenkwikstaart! Glad vergeten! Ik was net 45 minuten de verkeerde kan op gereden. Zucht... . Laat maar. Stom.
Citroenkwikstaart (Motacilla citreola), 13-05-2013, Vanhankaupunginlahti
Maar negeren ging niet en ik had pas 's middags het geplande overleg. Met nu anderhalf uur enkele reis, kon ik het allemaal net nog halen, maar dan moest de vogel wel een beetje meedoen. Terug naar de parkeergarage en bijna langs huis richting Zeeland. Hopend dat de vogel een beetje wilde blijven zitten. Alle voorgaande pogingen was dat niet het geval en nu deze stommiteit. Het was nog een adulte man ook. Mooier komen ze niet. Ik zat niet heel rustig in de auto, maar op de weg was het wel lekker rustig. Dat hielp. Er zijn op zo'n moment weinig dingen erger dan eindeloos inhalende vrachtwagens (bij voorkeur tijdens een inhaalverbod), moraalridders, groepen amateurwielrenners en wat dies meer zij. Doorwerken in de vakantieperiode heeft voordelen.
Na een heel lange anderhalf uur parkeerde ik de auto aan de zeedijk van de Westerschelde om bij uitstappen een wild gebarende oudere man te zien. Meestal is dat géén goed teken, dus ik vulde alvast in dat ik net te laat was. Eigen schuld.
De man bleek simpelweg héél enthousiast, want de vogel liep op slechts een paar meter! Hij zat er nog. En hij liet zich fan-tas-tisch zien. Beter dan de vogels die ik eerder in Finland zag zelfs. Met het blote oog knalde de knalgele vogel er al uit en beeldvullend in de telescoop was "alle ellende" snel vergeten. Wat een vogel.
Ik kon mijn geluk niet op, moet ik zeggen. Ik hoefde niet te betalen voor de helaasheid der dingen. Citroenkwikstaart eindelijk op de Nederlandse lijst en wel zo, dat de waarneming weinig te wensen overliet!
Over de ecologische voetafdruk die ik heb achtergelaten voor deze vogel, hebben we het ook maar niet.
Maak jouw eigen website met JouwWeb