We wilden met z'n drieën uitwaaien en besloten dat te doen aan de Brouwersdam. Daar is het vaak heerlijk uitwaaien. Bij aankomst konden we zien dat het niet waaide; er stonden tal van Belgische, Duitse en Nederlandse campers in gelid op de dam. Stoeltje op het asfalt en genieten! Ik kan mij daar maar moeilijk in verplaatsen. Kitesurfen, a la, maar met je snufferd boven het asfalt langs de weg in een stoeltje zitten... Als je íets verder rijdt, zit je in de natuur of in ieder geval iets dat daarop lijkt. Maar wie ben ik.
Meestal zie je minder op zee als het mooi weer is. Dat is onze ervaring, althans. Kortom: de verwachting waren wat vogels betreft niet heel hoog gespannen. Uiteindelijk lukten de usual suspects allemaal wel, zei het soms op behoorlijke afstand.
Bij de spuisluis namen we de tijd. De kleine man moest bewegen en eten. Dus in letterlijke zin met z'n snufferd op het asfalt (dekentje ertussen), met grote ogen kijken naar de meeuwen die zijn brood ook wel lustten. Leuk om te zien overigens hoe ze onderling hun pikorde steeds duidelijk maken. Uiteindelijk schoot er één korstje voor ze over.
Tegen die tijd kwamen twee mensen kletsen. Zij hadden een bakje friet. Wij niet. Jarenlang hebben we geweigerd friet te halen bij de mobiele frietkraam aldaar. Vooral omdat daar altijd een lucht van oud vet uit komt. Maar, deze keer gingen we tóch overstag. Laten we zeggen dat chronisch slaapgebrek niet goed is voor de wilskracht. Het bestelproces was hilarisch, overigens. Beetje van het niveau Little Britain of Paarse Krokodil. Je loopt op een oude, duidelijk gebruikte frietkar toe - dieselaggregaat erachter - en daar aangekomen dien je te bestellen bij een hagelnieuw bestelscherm. Dat alles gadegeslagen door twee medewerkers, die je bestelling dus niet gaan opnemen, maar wachten tot het bonnetje uit de automaat rolt. Zal wel bedoeld zijn voor drukker tijden. Iets onwezenlijks had het wel.
Papegaaiduiker (Fratercula arctica), IJsland, 26-06-2014
Terwijl ik stond te wachten keek ik nog eens op waarneming.nl (zit er nog iets in de buurt?) en in de Dutch Birding App (want die ververst niet altijd lekker). Die laatste laat een Papegaaiduiker (Fratercula arctica) zien bij Neeltje Jans... Dát is maar twintig minuutjes van de Brouwersdam en voor de terugweg, die we wilden aanvaarden na de friet, maakt het helemaal niets uit.
En...het is een Papegaaiduiker...vogels om verliefd op te worden! Ook in de winter, als de contrasten minder groot zijn en de snavel minder gekleurd. Bovendien niet makkelijk voor de Nederlandse lijst, omdat ze niet vaak levend te zien zijn vanaf de kust.
Paar jaar terug dook een exemplaar op in het centrum van Dordrecht. Die liet zich prima zien, maar had ook niet erg lang meer te leven. Op zich te verwachten als een zeevogel "ver het binnenland in" op zoetwater opduikt. Het was een plusje, maar het kan beter, dacht ik toen al. Misschien lukte ook dat nu wel, al zal het nooit IJsland of Hornøya gelijk worden. Kortom: we gingen het proberen. Na de friet, die trouwens vers was en verrassend goed smaakte.
Bij aankomst zat de vogel direct dichtbij in beeld. Het was desalniettemin een hele toer om hem allebei goed te zien te krijgen. Dat lag maar deels aan vogel, die anders dan de vogel in Dordrecht actief foerageerde en dus veel dook en zich vrij snel van ons weg bewoog. Het lag vooral aan de logistiek van het geheel. Met de kleine man op de buik kan het thuisfront niet door de telescoop kijken. Dat zit fysiek in de weg. Daar was dus de verrekijker. De kleine man vindt dat óók gaaf, zo'n verrekijker en probeert bij gevolg constant erop te knagen (doppen, nekband, whatever he can get his hands on). Het thuisfront had dus iets van een uitdaging om de vogel snel genoeg ik beeld te krijgen.
Nu hoor ik je denken: "Ah, en jij had dus fijn de telescoop". Ja, alleen heeft die een veel smaller blikveld, waardoor ik eigenlijk steeds alleen maar de kont van de vogel zag terwijl hij alweer onder dook. Een telescoop is niet handig om relatief dichtbij vogels te zoeken. Maar, een hele hoop geklaag voor niks: uiteindelijk zagen we de vogel allebei fantastisch en naar volle tevredenheid. De kleine man was vooral druk met de nekband :) Een "betere" vogel dan die van Dordrecht in mijn optiek, want niet duidelijk stuk. De foto's weerspiegelen dat :) De Kuifaalscholver (Gulosis aristotelis) kregen we er gratis bij.
Papegaaiduiker (Fratercula arctica). Boven: Dordrecht 29-03-2019. Onder: Oosterscheldekering, 12-11-2022
Neeltje Jans inspireert mij niet echt om vogels te gaan kijken. Te industriële omgeving, waarvan de gevolgen veel te ver reiken (met de kennis van nu. Al waarschuwden mensen toen ook al. Terecht). Te veel onverklaarbare verbodsbordjes. Te veel betaald parkeren. Daar worstelden we al eens eerder mee. Natuurlijk is de begroeiing tijdens de trek ideaal voor allerlei zeldzaamheden of leuke soorten, maar toch. Kortom: we gingen naar huis.
Misschien had ik mij wat minder moeten laten leiden door mijn natuursnobisme, want de volgende ochtend werd aan de andere kant van de kering een rustende Walrus (Odobenus rosmarus) gevonden! Nu was ik níet al in de buurt, waardoor ik niet aan een bezoek toe kon komen. We zullen nooit weten, of hij daar de avond daarvoor, toen wij bij de Papegaaiduiker waren, ook al lag... .Wachten op de volgende, want een Walrus in Nederland is toch ook best wel een ding.
Maak jouw eigen website met JouwWeb