Steenarend

Steenarend in Wehl

Vanaf ongeveer eind februari hangt een Steenarend (Aquila chrysaetos) rond in het Gelders-Duitse grensgebied. Voor het eerst waargenomen boven Eibergen, enkele dagen later boven Duiven dan boven Renkum. Steeds met tussenpozen van een paar dagen. Dat zijn de typische waarnemingen van Steenarend in Nederland -overvliegend- en daarmee dus moeilijk voor de Nederlandse lijst.

Op 28 februari wordt de Steenarend in de late namiddag aan de grond gemeld in Angeren, nabij Zevenaar. Een blik op de klok leert: dat wordt hem niet. Het lukt niet meer om voor donker in Angeren te zijn. Verlies genomen. 's Avonds blijkt echter dat de arend ter plaatse blijft overnachten. Dat biedt kansen. Tenminste, als je voor zonsopgang aanwezig bent.

Dus op tijd in de auto om na zo'n anderhalf uur rijden ruim voor zonsopgang in Angeren te zijn met uitzicht op de "slaapboom". Ik was niet de eerste. Dat is alleen ooit gelukt bij de Keizerarend, voor wie eenzelfde plan van aanpak was opgesteld.

Bij aankomst blijken een paar "vogelaars" onder de bewuste boom te lopen. Dat heeft de Steenarend doen opvliegen met onbekende bestemming. Je vraagt je echt af wat mensen denken (voorafgaand aan of) bij een dergelijke actie. Weinig waarschijnlijk... . Voor de foto's hoef je het voor zonsopgang niet te doen lijkt mij.

De gedachte dat het een dip zou kunnen worden omdat mensen niet kunnen nadenken, althans niet veel verder dan het eigen belang, doet echt even zeer. Nog voordat ik goed en wel kan bedenken waar ik zou kunnen gaan zoeken, springen opeens mensen in de auto en begint de stoet te rijden. Geen idee waarheen, want dankzij COVID heeft het bestuur van Dutch Birding besloten geen berichten meer te versturen. Enige optie lijkt in de auto en op goed geluk de auto voor mij volgen en niet uit het oog verliezen. Je verwacht dat iedereen eenzelfde idee had bij het bezoek aan een klein landweggetje in Angeren.

Plots wordt er gestopt. Auto in de berm. We springen uit de auto's, maar vooraan springen mensen weer ín de auto en wordt er weer gereden. Half krijg ik mee dat de Steenarend weer door is, maar ik zat ook alweer half achter het stuur. Beetje hectisch is het wel. Na enkele minuten over steeds kleiner wordende wegen wordt er weer gestopt en zie ik niemand meer ín de auto springen. Prima.

De telescopen van de mensen in de auto's voor mij zijn gericht op het enige bosje in de wijde omtrek. Dat moet het dan toch zijn. Door de mist is het echt nog even zoeken; de Steenarend valt verbazingwekkend goed weg in de bomen. Het is in eerste aanleg slecht te zien en even overtuig ik mezelf ervan dat we met z'n allen naar een Buizerd (Buteo buteo) zitten te kijken. Ik kan er geen kenmerk aan ontdekken, de nek lijkt helemaal ingetrokken, de vogel daardoor klein.

Dat duurt maar even, totdat de Steenarend iets draait en de gouden kop zichtbaar wordt als ook de witte veren in de staart. Prachtig mooi. Met de optrekkende mist wordt het er niet slechter op ook. Een Ekster (Pica pica) komt poolshoogte waardoor opvalt hoe groot de vogel eigenlijk is.

We staan inmiddels op een zo mogelijk nog kleiner landweggetje in wat later Wehl blijkt te zijn. Een wat verontruste bewoonster ("Er komt hier normaal nooit iemand!'") komt vragen wat ons daar brengt en gelooft het allemaal wel als van een paar kanten enthousiast "Steenarend!!" wordt geroepen.

Na enkele minuten houdt de Steenarend het weer voor gezien (het is dan net voor 08.00 uur) en laat hij zich -ongewild- in vlucht fantastisch mooi zien, waarbij ook de witte vleugelbanen mooi te zien zijn. De eerste Steenarend op de Nederlandse lijst is een feit. Ik zag ze meermaals in Finland en meermaals in Spanje, dichterbij, in mooier licht, in andere kleden, maar het gegeven dat je in Nederland staat, geeft deze Steenarend toch extra cachet!

Wat rest is een kop koffie en een koek met Jan, met wie de avond daarvoor nog driftig op-en-neer geappt is over onze kansen, alvorens weer richting huis te gaan voor weer een dag thuiswerken. Een mooie, lichte dag thuiswerken. Niemand maakt mij nog iets vandaag.